tag:blogger.com,1999:blog-12518751893357544002024-02-20T09:05:30.816+02:00ΕΚΛΕΚΤΙΚΙΣΜΟΣPersonal blog for art and philosophyΠΟΛΕΜΩΝ Μ.http://www.blogger.com/profile/09675883267677049857noreply@blogger.comBlogger11125tag:blogger.com,1999:blog-1251875189335754400.post-21642242281186308342015-06-27T15:26:00.000+03:002015-06-27T15:28:27.470+03:00Το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Όχι<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjf2uRkV2e6AEuuxbAtGW3H6NhIPaes-NpbE9VwSUGcutaj2O8kk4tnlG9K4muZ-n8iR8yGDV7LXw2MKFrOwWxrAtWZJJgYRPgKHjy5n_bCJ9o7ZCqZlkXe4yrrLis9jE4YZWs59vC2mSA/s1600/yes_or-_no.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="74" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjf2uRkV2e6AEuuxbAtGW3H6NhIPaes-NpbE9VwSUGcutaj2O8kk4tnlG9K4muZ-n8iR8yGDV7LXw2MKFrOwWxrAtWZJJgYRPgKHjy5n_bCJ9o7ZCqZlkXe4yrrLis9jE4YZWs59vC2mSA/s200/yes_or-_no.jpg" width="120" /></a></div>
Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα <br />
που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Όχι <br />
να πούνε. Φανερώνεται αμέσως όποιος τόχει <br />
έτοιμο μέσα του το Ναι, και λέγοντάς το πέρα <br />
<br />
πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησί του. <br />
Ο αρνηθείς δεν μετανοιώνει. Aν ρωτιούνταν πάλι, <br />
όχι θα ξαναέλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει <br />
εκείνο τ’ όχι -το σωστό- εις όλην την ζωή του. <br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
Ποίημα του Καβάφη (Che fece... il gran rifiuto), άκρως επίκαιρο. Όπως συμβαίνει με τα περισσότερα ποιήματα του Αλεξανδρινού ποιητή. <br />
<br />
Μόνο που πλέον το "<i><b>μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Όχι</b></i>", δεν αφορά τους λίγους ("<b><i>Σε μερικούς ανθρώπους</i></b>"), αλλά την πλειοψηφία. <br />
<br />
Γιατί για να φτιάξουμε μία "σωστή πολιτεία" πρέπει πρώτα να γίνουμε "σωστοί" πολίτες... </div>
</div>
ΠΟΛΕΜΩΝ Μ.http://www.blogger.com/profile/09675883267677049857noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1251875189335754400.post-87123088770827968472015-03-24T22:27:00.000+02:002015-03-24T22:27:01.111+02:00Φτάνει το πλοίο, υψωμένη σημαία<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlM27WQx5GbScQOyXnVX1V3PLDrOA23sC0N4J2uv430zfmJTxF_Sk8MOiiin08YHHw79aBvOWkr9uOGclHJjfxGztyVXC-JZgxEl5R5EUdMvW8sqHiCF5HCSGHvLc2KYE4hiShU2Rj2nQ/s1600/GreekWarrior_Delacroix.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: -1em; margin-right: -1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlM27WQx5GbScQOyXnVX1V3PLDrOA23sC0N4J2uv430zfmJTxF_Sk8MOiiin08YHHw79aBvOWkr9uOGclHJjfxGztyVXC-JZgxEl5R5EUdMvW8sqHiCF5HCSGHvLc2KYE4hiShU2Rj2nQ/s1600/GreekWarrior_Delacroix.jpg" height="312" width="400" /></a></div><div style="text-align: center;">Περπατώντας αργά στην προκυμαία, </div><div style="text-align: center;">"Υπάρχω;" λες, κ' ύστερα "δεν υπάρχεις!" </div><div style="text-align: center;">Φτάνει το πλοίο. Υψωμένη σημαία. </div><div style="text-align: center;">Ίσως έρχεται ο Κύριος Νομάρχης. </div><div style="text-align: center;"><br />
</div><div style="text-align: center;">Αν τουλάχιστον, μέσα στους ανθρώπους </div><div style="text-align: center;">αυτούς, ένας επέθαινε από αηδία... </div><div style="text-align: center;">Σιωπηλοί, θλιμμένοι, με σεμνούς τρόπους, </div><div style="text-align: center;">θα διασκεδάζαμε όλοι στην κηδεία. </div><br />
<div style="text-align: center;"><i><b>Πρέβεζα - Κώστας Καρυωτάκης (1928) </b></i></div><br />
<div style="text-align: justify;">Κάποιοι διαμαρτύρονται ή ειρωνεύονται για το γλέντι που θα διοργανωθεί στο πλαίσιο του εορτασμού της επετείου της 25ης Μαρτίου. <br />
<br />
Η ποιότητα των εορταστικών εκδηλώσεων θα έπρεπε να είναι θέμα συζήτησης κι όχι το να θα πρέπει να... γιορτάζεις μία εθνική γιορτή. Το ποιόν και όχι το ποσόν (κυριολεκτικά και μεταφορικά)... <br />
<br />
ΥΓ. Ο πίνακας που κοσμεί την ανάρτηση είναι ο "Mounted Greek Warrior" (1856) του Eugene Delacroix. Βρίσκεται: Εθνική Πινακοθήκη και Μουσείο Αλέξανδρου Σούτζου... </div></div>ΠΟΛΕΜΩΝ Μ.http://www.blogger.com/profile/09675883267677049857noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1251875189335754400.post-15457645558733016912015-03-09T14:55:00.000+02:002015-03-09T19:43:57.164+02:00Η μυστική "Αττική" Εταιρεία των Ελλήνων<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjeuxd2tP-QNRi7k_MuK6N5WmTx_yu2zENj1KJsTp8wpYNpW4SFovQnc5xmU66XXkR6rsot1AWcqzSuTqQ3vXgjoABx68GM3lH_1qr0sUMkOsvGCRFI7zeCkjPKSVDr_hvPDMVupwJHp7g/s1600/swords.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: -1em; margin-right: -1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjeuxd2tP-QNRi7k_MuK6N5WmTx_yu2zENj1KJsTp8wpYNpW4SFovQnc5xmU66XXkR6rsot1AWcqzSuTqQ3vXgjoABx68GM3lH_1qr0sUMkOsvGCRFI7zeCkjPKSVDr_hvPDMVupwJHp7g/s1600/swords.jpg" height="300" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;">Παρακολουθήστε σε βίντεο ολόκληρη την ομιλία του Στέφανου Μυτιληναίου <i>«Η μυστική "Αττική" Εταιρεία των Ελλήνων κατά τον Μεσαίωνα και την Αναγέννηση και το Τάγμα των Στρατιότι»</i>, η οποία πραγματοποιήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 2015 στο Φιλοσοφικό Αθήναιο Εκατηβόλος... </div><br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" replaced="true" s13535987701439835520="true" src="https://www.youtube.com/embed/BScGghjGAsU?rel=0&showinfo=0" width="420"></iframe><br />
</div>ΠΟΛΕΜΩΝ Μ.http://www.blogger.com/profile/09675883267677049857noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1251875189335754400.post-28844149387950535812015-03-08T14:36:00.000+02:002015-03-08T14:42:29.951+02:00Τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-wOr3S32kvjG2pRxW77u6aupcGHCO7q-mct8886BEzk_iNR_l-cTCOSRReWu3BnKQqly0HIl3nl9v7AGJhkxQ44Dd8hHfMrLzYEchsjvX2boeAuJMOKPthtqokHH_YwkEaEl0J2-wQKo/s1600/mas_piran_idisi.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: -1em; margin-right: -1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-wOr3S32kvjG2pRxW77u6aupcGHCO7q-mct8886BEzk_iNR_l-cTCOSRReWu3BnKQqly0HIl3nl9v7AGJhkxQ44Dd8hHfMrLzYEchsjvX2boeAuJMOKPthtqokHH_YwkEaEl0J2-wQKo/s1600/mas_piran_idisi.jpg" height="300" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;">Συνεδρίασε σήμερα (08/03/2015) η πολιτική επιτροπή της Νέας Δημοκρατίας, η οποία έγινε κεκλεισμένων των θυρών (γιατί άραγε;) και πραγματικά δεν ξέρω τι ήταν πιο θλιβερό: ο μπούφος που μίλησε (αερολογούσε, είναι το πιο σωστό) ή τα βόδια που άκουγαν κι ενίοτε χειροκροτούσαν κιόλας; Όπως θα έλεγε, με το σατιρικό του ύφος, ο Γιώργος Σουρής: </div><br />
<div style="text-align: center;">Δυστυχία σου Ἑλλάς, μὲ τὰ τέκνα ποὺ γεννᾶς. </div><div style="text-align: center;">Ὦ Ελλάς, ἡρώων χώρα, τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα; </div></div>ΠΟΛΕΜΩΝ Μ.http://www.blogger.com/profile/09675883267677049857noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1251875189335754400.post-37338403395506355702014-04-18T13:23:00.000+03:002014-04-18T13:23:00.424+03:00Οι μεγάλοι έρωτες<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEZdnSmFcBIsB7YmBSm1NWBmMxSD2sXs15iRyKkiXicjgEbNu6U7kcCAfyW3efRgyajfDRIj6wrle67e1MjdsXzEQYfeNjcpzwujwYamMZC9ctpYafEnb2w3oU2GfuoERfMIiieLWB4zU/s1600/agostino-carracci-Portrait.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 0em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEZdnSmFcBIsB7YmBSm1NWBmMxSD2sXs15iRyKkiXicjgEbNu6U7kcCAfyW3efRgyajfDRIj6wrle67e1MjdsXzEQYfeNjcpzwujwYamMZC9ctpYafEnb2w3oU2GfuoERfMIiieLWB4zU/s1600/agostino-carracci-Portrait.jpg" height="200" width="156" /></a></div>Επιστροφή με ανάρτηση μετά από "χρόνια και ζαμάνια". Ας είναι... Θέμα μας οι μεγάλοι έρωτες ειδωμένοι και απεικονισμένοι με το μάτι, το νου και το χέρι του Agostino Carracci. Ιταλός ζωγράφος (16 Αυγούστου 1557, Μπολόνια - 22 Μαρτίου 1602, Πάρμα) από καλλιτεχνική οικογένεια, καθώς ζωγράφοι ήταν επίσης ο αδερφός του (Annibale Carracci), ο ξάδερφός του (Lodovico Carracci) και (το μήλο κάτω από την μηλιά) ο γιος του Αντόνιο. Χρονικά και αισθητικά τοποθετείται στο μεταίχμιο όπου κλείνει ο κύκλος της Αναγέννησης κι αρχίζει ο αντίστοιχος του Μπαρόκ.<br />
<br />
Οι -τολμηροί- πίνακες του Agostino Carracci (που ακολουθούν) διαπραγματεύονται διάσημους έρωτες τόσο του ιστορικού, όσο και του μυθολογικού κύκλου δημιουργημένοι με την τεχνική "engraving", η οποία σε ελεύθερη απόδοση στη γλώσσα μας ερμηνεύτηκε ως "αναπαραγωγική χαρακτική"...</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBktoYOS2YAmW8mxJwQ073e5vZZdUbfWTvQTg2tuMEN7bYpAEkB6PQWHtxAwSzEWaL08jWrz013x9xaR-D3ryFXVsivuEPYhUbA3vYFpznZPNMSa8rA7AX8sQQas2T6Bv8gMgTO7KijYw/s1600/AlcibiadeGlycere.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: -1em; margin-right: -1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBktoYOS2YAmW8mxJwQ073e5vZZdUbfWTvQTg2tuMEN7bYpAEkB6PQWHtxAwSzEWaL08jWrz013x9xaR-D3ryFXVsivuEPYhUbA3vYFpznZPNMSa8rA7AX8sQQas2T6Bv8gMgTO7KijYw/s1600/AlcibiadeGlycere.jpg" height="98%" width="98%" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgv0sN2IchLwRkyoQ63HRFjmAgFZ2K0sS6seCg5smFK9AERLudO1PlPauqm2czhyphenhyphen0I4D9FzeOESoW0UF5KDpzSmzjKIzNurZ2ylUKxWuLwy8pICKaVLhkX1uPXaJxEPmzwrvgVeMVTab1Y/s1600/BachusAriane.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: -1em; margin-right: -1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgv0sN2IchLwRkyoQ63HRFjmAgFZ2K0sS6seCg5smFK9AERLudO1PlPauqm2czhyphenhyphen0I4D9FzeOESoW0UF5KDpzSmzjKIzNurZ2ylUKxWuLwy8pICKaVLhkX1uPXaJxEPmzwrvgVeMVTab1Y/s1600/BachusAriane.jpg" height="98%" width="98%" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUrqMJuZ2mgD9TbdOr0amP5qSYeGd5kadxvKeKk7YsEOCcLxYjgTwAmePM69jA9GtVGgpQjtazaI6GJMXcUKNSrFWwHSG1ymVKE2EtuEgZmn8Dgib8JLIZtTPH1zCdp9VT2iSqCRLWzNo/s1600/Carracci_Achille_et_Briseis.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: -1em; margin-right: -1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUrqMJuZ2mgD9TbdOr0amP5qSYeGd5kadxvKeKk7YsEOCcLxYjgTwAmePM69jA9GtVGgpQjtazaI6GJMXcUKNSrFWwHSG1ymVKE2EtuEgZmn8Dgib8JLIZtTPH1zCdp9VT2iSqCRLWzNo/s1600/Carracci_Achille_et_Briseis.jpg" height="98%" width="98%" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEis6UdNxtsLVPieHVqCWtBx2LxuAxun0x5Jsezo8IuRxfohS8M44IQOmsmw9MYk7zkHgyNTqdLYsr7rJhkmPbypA10aMOesCMbrnrsitV_BCVxWOQMmTUbCQn0imWpeVn1fYX0oBnjXRy4/s1600/Carracci_Angelique_et_Medor.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: -1em; margin-right: -1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEis6UdNxtsLVPieHVqCWtBx2LxuAxun0x5Jsezo8IuRxfohS8M44IQOmsmw9MYk7zkHgyNTqdLYsr7rJhkmPbypA10aMOesCMbrnrsitV_BCVxWOQMmTUbCQn0imWpeVn1fYX0oBnjXRy4/s1600/Carracci_Angelique_et_Medor.jpg" height="98%" width="98%" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuvs9ZA4XVW403Lcl9FwVMlS2BlW9vUmA189KL2uqh336SUJJ0jyRxSQzl6pXHYX1Bicu2hYfWkQbLEjrBbyRfwuaZdySnbLKafQBOVDZyY94EO5LC1dZX9qdk4QqxDp9ivxx4TRXy4JU/s1600/Carracci_Antoine_et_Cleopatre.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: -1em; margin-right: -1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuvs9ZA4XVW403Lcl9FwVMlS2BlW9vUmA189KL2uqh336SUJJ0jyRxSQzl6pXHYX1Bicu2hYfWkQbLEjrBbyRfwuaZdySnbLKafQBOVDZyY94EO5LC1dZX9qdk4QqxDp9ivxx4TRXy4JU/s1600/Carracci_Antoine_et_Cleopatre.jpg" height="98%" width="98%" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjc904g0_XDEq_DQ85EDFhnVUZHOx9uib2EQF_qpWpFXmQECqwb1hN53pF2Y7aiZ0AaS-BY3Iym_xjW6d5dFMY4nP4c11HLRtFWfXlhAIZFwDhjCKKWhs39ly0IzZMI66nDzysa1e_j8SU/s1600/Carracci_Jupiter_et_Junon.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: -1em; margin-right: -1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjc904g0_XDEq_DQ85EDFhnVUZHOx9uib2EQF_qpWpFXmQECqwb1hN53pF2Y7aiZ0AaS-BY3Iym_xjW6d5dFMY4nP4c11HLRtFWfXlhAIZFwDhjCKKWhs39ly0IzZMI66nDzysa1e_j8SU/s1600/Carracci_Jupiter_et_Junon.jpg" height="98%" width="98%" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjimkrm-NE9TE80As5i2YJwUWqvS4PNMTSQA5a2wxRwEBYG_5gped80GgBz6ksVRkeQJ6ks2K-7aYz-4U6VFgD3Nl4RMvXS3x5v7SjoiY3NJEmf4d_LZdpOR8UFWaLZnz8Powvi0KW22eM/s1600/Carracci_Le_Satyre_et_la_Nymphe.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: -1em; margin-right: -1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjimkrm-NE9TE80As5i2YJwUWqvS4PNMTSQA5a2wxRwEBYG_5gped80GgBz6ksVRkeQJ6ks2K-7aYz-4U6VFgD3Nl4RMvXS3x5v7SjoiY3NJEmf4d_LZdpOR8UFWaLZnz8Powvi0KW22eM/s1600/Carracci_Le_Satyre_et_la_Nymphe.jpg" height="98%" width="98%" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRAVF5RyQaMIdl0plPqIvTpiTdfRw1OqzOxyywOLVDQZwwbetUGZHrwnNvzYzmQKHrGDgvoKq6UYFJJg-xgXVCoUGnVzgCJemK1Qm2Vdg4ngZrlx0KgDkWdSbbJwbJpDyVMylz5m9u-2k/s1600/EneeDidon.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: -1em; margin-right: -1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRAVF5RyQaMIdl0plPqIvTpiTdfRw1OqzOxyywOLVDQZwwbetUGZHrwnNvzYzmQKHrGDgvoKq6UYFJJg-xgXVCoUGnVzgCJemK1Qm2Vdg4ngZrlx0KgDkWdSbbJwbJpDyVMylz5m9u-2k/s1600/EneeDidon.jpg" height="98%" width="98%" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_p2nLHBxT7nNw_ZZ4wqVj9QJq62hDCShk3WLJPcZfxLjQ0zqOhhM5u1d3UdkKHFXAuKr91C3UOsIFM2v2YpJ17mmAvJCw_5DhXOlvMmk3Lw3qx-guOxXSzONaPKh09Vl0U62OPiVLICE/s1600/HerculeDejanire.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: -1em; margin-right: -1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_p2nLHBxT7nNw_ZZ4wqVj9QJq62hDCShk3WLJPcZfxLjQ0zqOhhM5u1d3UdkKHFXAuKr91C3UOsIFM2v2YpJ17mmAvJCw_5DhXOlvMmk3Lw3qx-guOxXSzONaPKh09Vl0U62OPiVLICE/s1600/HerculeDejanire.jpg" height="98%" width="98%" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjZPo_Zwq3VA39P78vePMCdcMz4Ln0MgQQlzLjv86SXt0-qlb56Nf4qMzGyJkYjO06lx9c2p2O0iRMqnT2r7KozyfchZ9rsDZg4qFloZf_66DoGAGj1kRT2RjF3eJXmpFIx6dTqG87Fbk/s1600/MarsVenus.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: -1em; margin-right: -1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjZPo_Zwq3VA39P78vePMCdcMz4Ln0MgQQlzLjv86SXt0-qlb56Nf4qMzGyJkYjO06lx9c2p2O0iRMqnT2r7KozyfchZ9rsDZg4qFloZf_66DoGAGj1kRT2RjF3eJXmpFIx6dTqG87Fbk/s1600/MarsVenus.jpg" height="98%" width="98%" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxMVVUG0EjcFoSLqTZ_1TUrLgYurR6js0V1AsDRdoxXhoBtkswFNKJcTPIoBMosEC4Q0RYOBJwd80zQLS1L74Ov3MKM9LalRg0Fjc5YQtJFxgLvBogK96UNu8t0Dt7yg-utq4UyrIV9I4/s1600/Ovide_et_Corine.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: -1em; margin-right: -1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxMVVUG0EjcFoSLqTZ_1TUrLgYurR6js0V1AsDRdoxXhoBtkswFNKJcTPIoBMosEC4Q0RYOBJwd80zQLS1L74Ov3MKM9LalRg0Fjc5YQtJFxgLvBogK96UNu8t0Dt7yg-utq4UyrIV9I4/s1600/Ovide_et_Corine.jpg" height="98%" width="98%" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjg1YNmVr__KeAlNgUX2236m8KB8H7-1yDimKdpQc_ETaBW1lEVpvnSoRA_6fj1TeksEl-xasXPm1nipciXf1WS6VN9cke4bD40XhAHtQYCcVVFgRS-pID9QGU8pv7iHpimkxGH6u2Ew48/s1600/Pandore.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: -1em; margin-right: -1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjg1YNmVr__KeAlNgUX2236m8KB8H7-1yDimKdpQc_ETaBW1lEVpvnSoRA_6fj1TeksEl-xasXPm1nipciXf1WS6VN9cke4bD40XhAHtQYCcVVFgRS-pID9QGU8pv7iHpimkxGH6u2Ew48/s1600/Pandore.jpg" height="98%" width="98%" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgv_9DsN8pxSSTr_-WE3XeCmSsBb8Nglke1i3vqsFq_u904yzrrX_5ZK6zmNsHbL7XASJr-lPOMt44Qd05dZ2DgZWPNU39YTkNsMr4jWsCgBztI77YwPXMVv0MjNrpw-VDnbpf8uKYYh3k/s1600/Paris_et_Oenone.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: -1em; margin-right: -1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgv_9DsN8pxSSTr_-WE3XeCmSsBb8Nglke1i3vqsFq_u904yzrrX_5ZK6zmNsHbL7XASJr-lPOMt44Qd05dZ2DgZWPNU39YTkNsMr4jWsCgBztI77YwPXMVv0MjNrpw-VDnbpf8uKYYh3k/s1600/Paris_et_Oenone.jpg" height="98%" width="98%" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFSwlMrMmkNehm8JPhb-jTBc7BhaJUwAvxf7753-ngIylGfSI_x5Jk9trnIDN9zqLuOdfpsNN6F5JAsdxi7uXxS_0UlID84_SD9LVfzw0t31BMddtxK4VxsWweYMoPBlo2RPPksCzd3G4/s1600/PolyenosChrisis.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: -1em; margin-right: -1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFSwlMrMmkNehm8JPhb-jTBc7BhaJUwAvxf7753-ngIylGfSI_x5Jk9trnIDN9zqLuOdfpsNN6F5JAsdxi7uXxS_0UlID84_SD9LVfzw0t31BMddtxK4VxsWweYMoPBlo2RPPksCzd3G4/s1600/PolyenosChrisis.jpg" height="98%" width="98%" /></a></div></div>ΠΟΛΕΜΩΝ Μ.http://www.blogger.com/profile/09675883267677049857noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1251875189335754400.post-26358461691157766542011-10-23T11:25:00.003+03:002015-03-08T19:58:14.301+02:00Ο Δίας (Ύμνος στον Ψηλορείτη)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9zmFYe0JfhJPPxERwQbVDCSybwSF47VOEqCEmhr2t2WiEQDa6uaO9mLgSghS2jiclvMThXC7YP5mcggMfJtFQK2aaa9wjY1HBQCxKLfM3eC5Qdw4yeApZiWq4GkiWSrkgORe4QkcFNyU/s1600/Zeus_Hermitage_St._Petersburg.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: -1em; margin-right: -1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9zmFYe0JfhJPPxERwQbVDCSybwSF47VOEqCEmhr2t2WiEQDa6uaO9mLgSghS2jiclvMThXC7YP5mcggMfJtFQK2aaa9wjY1HBQCxKLfM3eC5Qdw4yeApZiWq4GkiWSrkgORe4QkcFNyU/s1600/Zeus_Hermitage_St._Petersburg.jpg" height="98%" width="98%" /></a></div>
Ο Δίας, η κεφαλή των θεών, γεννήθηκε σε ταραγμένα χρόνια. Η γέννησή του σηματοδοτεί την εποχή της 3ης δυναστείας. Μα, για να φτάσει να την δημιουργήσει έπρεπε πρώτα να επιζήσει από έναν πατέρα (Κρόνο) που δεν ήθελε να πάθει όσα έκανε στον δικό του πατέρα (Ουρανό). Όπως η Γαία βοήθησε τον Κρόνο, έτσι κι η Ρέα έκανε το ίδιο με το δικό της παιδί.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο Δίας μεγάλωσε στο σπήλαιο "Ιδαίον Άντρον" (σήμερα ονομάζεται "Σπηλιάρα") του Ψηλορείτη, στην Κρήτη. (Υπάρχουν κι άλλες περιοχές που τον "διεκδικούν" μα τούτη συγκεντρώνει τις περισσό- τερες αναφορές.)<br />
<br />
Η Αμάλθεια, η Γαία (Ησίοδος), οι Νύμφες Αδράστεια και Ίδη (Απολλόδωρος) ή οι Πλειάδες (Αθηναίος) αναθρέψαν το θεϊκό βρέφος ενώ οι Κουρήτες ανέλαβαν την προστασία του, όχι τόσο από τα στοιχειά της φύσης όσο από τον τύραννο Κρόνο. Ο Δίας μεγάλωσε, ξεκίνησε πόλεμο (Τιτανομαχία) και τα υπόλοιπα είναι λίγο πολύ γνωστά. (Μμμμ, είναι; Δεν είμαι και τόσο σίγουρος!)</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Μερικές χιλιάδες χρόνια μετά, η παρουσία του Διός εξακολουθεί να "σφραγίζει" τον ιερό χώρο κι η σκιά του να πλανάται στο σπήλαιο και στο βουνό της πρώτης του κατοικίας. Εμπνέει λαϊκούς μύθους, τοπικούς χορούς και καλλιτέχνες. Ο Αντώνης Ξυλούρης (κατά κόσμον Ψαραντώνης) κυκλοφορεί το 1999 μ.α.χ.χ. τον δίσκο "ΙΔΑΙΟΝ ΑΝΔΡΟΝ". Πως θα μπορούσε να λείπει τραγούδι για τον Δία;</div>
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" replaced="true" s13535987701439835520="true" src="http://www.youtube.com/embed/EoTsn9IyeD0" width="420"></iframe><br />
<div style="text-align: justify;">
<b>ΥΓ.1</b> Θα έβγαινα εκτός θέματος εάν αναφερόμουν στην δική μου εκδοχή των τεσσάρων δυναστειών σε συνδυασμό με τις φάσεις εξέλιξης του σύμπαντος. Ίσως κάποια στιγμή το κάνω.</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<b>ΥΓ.2</b> Ο Ψαραντώνης (αδερφός του αηδονιού Νίκου Ξυλούρη, για όσους δεν το γνωρίζουν) είναι ένας από τους πλέον αντιπροσωπευτικούς καλλιτέχνες της Ελληνικής κουλτούρας. Τ' ότι αργήσαμε να τον "μάθουμε", εν αντιθέσει με την αναγνωρισιμότητά του στο εξωτερικό, δεν μας τιμά καθόλου...</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<b>ΥΓ.3</b> Η φωτογραφία απεικονίζει το άγαλμα του Δία που βρίσκεται στο μουσείο Ερμιτάζ.</div>
</div>
ΠΟΛΕΜΩΝ Μ.http://www.blogger.com/profile/09675883267677049857noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1251875189335754400.post-86811021888875739802011-10-07T20:45:00.003+03:002015-03-08T19:59:21.777+02:00Nevermore...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgt_YqlOd_YulVQzwkR-iQYANIeZIMQLOiIlQXS2kNoOiQxvTiOsfV09bXzCf27gHq32lJSQvLPDQ_2HHLB24EuBe2i4UlIQgUYQimuAjR326THYfLDbvKx9b6DDdFAecZnlYHJUd7zyL4/s1600/%25CE%2588%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B3%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2581+%25CE%2586%25CE%25BB%25CE%25B1%25CE%25BD+%25CE%25A0%25CF%258C%25CE%25B5.jpg" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}"><img alt="" border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgt_YqlOd_YulVQzwkR-iQYANIeZIMQLOiIlQXS2kNoOiQxvTiOsfV09bXzCf27gHq32lJSQvLPDQ_2HHLB24EuBe2i4UlIQgUYQimuAjR326THYfLDbvKx9b6DDdFAecZnlYHJUd7zyL4/s400/%25CE%2588%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B3%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2581+%25CE%2586%25CE%25BB%25CE%25B1%25CE%25BD+%25CE%25A0%25CF%258C%25CE%25B5.jpg" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5660803607622849042" style="cursor: hand; cursor: pointer; display: block; height: 400px; margin: 0px auto 10px; text-align: center; width: 307px;" /></a><br />
<div style="text-align: center;">
<b>ΤΟ ΚΟΡΑΚΙ</b></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Κάποια φορά, μεσάνυχτα, ενώ εμελετούσα κατάκοπος κι αδύναμος ένα παλιό βιβλίο μιας επιστήμης άγνωστης, άκουσα ένα κρότο σα να χτυπούσε σιγανά κανείς στη ξώπορτά μου. "Κανένας ξένος", σκέφτηκα "οπού χτυπά τη πόρτα, τούτο θα είναι μοναχά και όχι τίποτ' άλλο".</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Θυμάμαι ήταν στον ψυχρό και παγερό Δεκέμβρη και κάθε λάμψη της φωτιάς σα φάντασμα φαινόταν. Ποθούσα το ξημέρωμα, μάταια προσπαθούσα να δώσει με παρηγορία στη λύπη το βιβλίο, για τη γλυκιά Ελεονόρα μου, την όμορφη τη κόρη όπως οι αγγέλοι τη καλούν, ενώ εδώ δεν έχει για πάντα ούτε όνομα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Και τ' αλαφρό μουρμουρητό που κάναν οι κουρτίνες με άγγιζε, με γέμιζε με τρόμους φανταχτούς, και για να πάψει τ' άγριο το χτύπημα η καρδιά μου σηκώθηκα φωνάζοντας: "Θα είναι κάποιος ξένος όπου ζητά να κοιμηθεί έδω στη κάμαρά μου αυτό θα είναι μοναχά και περισσότερο όχι".</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Τώρα μου φάνηκε η ψυχή πιο δυνατή για τούτο, "Κύριε" είπα, "ή Κυρά, ζητώ να συγχωρείστε, γιατί εγώ ενύσταζα κι ο κρότος ήταν λίγος, ήσυχος, που δεν άκουσα εάν χτυπά η πόρτα" κι άνοιξα στους αγέρηδες ορθάνοιχτη τη πόρτα σκοτάδι ήταν γύρω μου και όχι τίποτ' άλλο.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Μες στο σκοτάδι στάθηκα ώρα πολλή μονάχος, γεμάτος τρόμους κι όνειρα που πρώτη φορά τότε η λυπημένη μου ψυχή στα βάθη της επήρε, μα η σιγή ήταν άσωστη και το σκοτάδι μαύρο κι "Ελεονόρα" μοναχά ακούγονταν η ηχώ από τη λέξη που 'βγαινε απ' τα ανοιχτά μου χείλη. Αυτό μονάχα ήτανε και όχι τίποτ' άλλο.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Γυρίζοντας στη κάμαρα με μια καρδιά όλο φλόγα, άκουσα πάλι να χτυπούν πιο δυνατά από πρώτα. "Σίγουρα κάποιος θα χτυπά από το παραθύρι, ας πάω να δω κι ας λύσω πια ετούτο το μυστήριο, ας ησυχάσει η μαύρη μου καρδιά και θα το λύσω, θα είναι οι αγέρηδες και όχι τίποτ' άλλο.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
'Ανοιξα το παράθυρο κι ένα κοράκι μαύρο με σχήμα μεγαλόπρεπο στη κάμαρα μου μπήκε και χωρίς διόλου να σταθεί ή ν' αμφιβάλλει λίγο, επήγε και εκάθισε στη πέτρινη Παλλάδα απάνω από τη πόρτα μου, γιομάτο σοβαρότη. Κουνήθηκεν, εκάθισε και όχι τίποτ' άλλο.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Το εβενόχρωμο πουλί που σοβαρό καθόταν τη λυπημένη μου ψυχή έκανε να γελάσει. "Χωρίς λοφίο", ρώτησα, "κι αν είν' η κεφαλή σου δεν είσαι κάνας άνανδρος, αρχαϊκό κοράκι, που κατοικείς στις πένθιμες ακρογιαλιές της Νύχτας; Στ' όνομα της Πλουτωνικής της Νύχτας, τ' όνομά σου!" Και το κοράκι απάντησε: "Ποτέ από 'δω και πια".</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ξεπλάγηκα σαν άκουσα το άχαρο πουλί ν' ακούει τόσον εύκολα τα όσα το ρωτούσα αν κι η μικρή απάντηση που μου 'δωσε δεν ήταν καθόλου ικανοποιητική στα όσα του πρωτόπα, γιατί ποτέ δεν έτυχε να δεις μες στη ζωή σου ένα πουλί να κάθεται σε προτομή γλυμμένη απάνω από τη πόρτα σου να λέει: "Ποτέ πια".</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Μα το Κοράκι από κει που ήταν καθισμένο δεν είπε άλλη λέξη πια σα να 'ταν η ψυχή του από τις λέξεις: "Ποτέ πια", γεμάτη από καιρό. Ακίνητο καθότανε, χωρίς ένα φτερό του να κινηθεί σαν άρχιζα να ψιθυρίζω αυτά: "Τόσοι μου φίλοι φύγανε ως και αυτές οι Ελπίδες κι όταν θε να 'ρθει το πρωΐ κι εσύ θε να μου φύγεις". Μα το πουλί απάντησε: "Ποτέ από δω και πια".</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ετρόμαξα στη γρήγορη απάντηση που μου 'πε πάντα εκεί ακίνητο στη προτομήν απάνω. "Σίγουρα" σκέφτηκα, "αυτό που λέει και ξαναλέει θα είναι ό,τι έμαθε από τον κύριό του που αμείλικτη η καταστροφή θα του κοψ' το τραγούδι που θα 'λεγεν ολημερίς και του 'καμε να λέει λυπητερά το "Ποτέ πια" για τη χαμένη ελπίδα".</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Μα η θέα του ξωτικού πουλιού μ' έφερε γέλιο κι αρπάζοντας το κάθισμα εκάθισα μπροστά του και βυθισμένος σ' όνειρα προσπάθησα να έβρω τι λέει με τη φράση αυτή, το μαύρο το Κοράκι, το άχαρο, τ' απαίσιο, ο τρόμος των ανθρώπων, σαν έλεγε τις θλιβερές τις λέξεις: "Ποτέ Πια!".</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Κι έτσι ακίνητος βαθιά σε μαύρες σκέψεις μπήκα χωρίς μια λέξη μοναχά να πω εις το Κοράκι που τα όλο φλόγα μάτια του μες στη καρδιά με καίγαν. Έτσι σκεφτόμουν έχοντας στο βελουδένιο μέρος του παλαιού καθίσματος γερμένο το κεφάλι, στο μέρος που το χάϊδευαν η λάμψη της καντήλας, εκεί όπου η αγάπη μου δε θ' ακουμπήσει πια!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Τότε ο αγέρας φάνηκε σα να 'ταν μυρωμένος από 'να θυμιατήριο αόρατο που αγγέλοι και Σεραφείμ το κούναγαν και τ' αλαφρά τους πόδια ακούγονταν στο μαλακό χαλί της κάμαράς μου. "Ναυαγισμένε" φώναξα, "αναβολή σου στέλνει με τους αγγέλους, ο Θεός και μαύρη λησμοσύνη για τη χαμένη αγάπη σου την όμορφη Λεονόρα. Πιες απ' το μαύρο το πιοτό της Λήθης και λησμόνα εκείνην όπου χάθηκε". Και το Κοράκι είπε: "Ποτέ από δω και πια!".</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Είπα: "Προφήτη των κακών, είτε πουλί είτε δαίμων είτε του μαύρου πειρασμού αποσταλμένε συ είτε στης άγριας θύελλας το μάνιασμα χαμένε, αλλ' άφοβε, στον κόσμο αυτόπου κατοικεί ο Τρόμος, πες μου με ειλικρίνεια, υπάρχει δω στον κόσμο της λύπης κανά βάλσαμο που δίνει η Ιουδαία; Πες μου!", μα κείνο απάντησε: "Ποτέ από δω και πια!".</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"Προφήτη", είπα, "δαίμονα, της Συφοράς πουλί, Προφήτης όμως πάντοτε, στον Ουρανό σ' ορκίζω, που απλώνεται από πάνω μας παρηγορήτρα αψίδα, εις του Θεού το όνομα που οι δυο μας τον λατρεύουν, πες μου αν στον Παράδεισο θε ν' αγκαλιάσω κείνη, εκείνη που οι άγγελοι τη λεν Ελεονόρα"; Και το κοράκι απάντησε: "Ποτέ από δω και πια!".</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"Ας γίν' η μαύρη φράση σου το σύνθημα να φύγεις", εφώναξα αγριωπός πηδώντας κει μπροστά του. "Πήγαινε πάλι να χαθείς στην άγρια καταιγίδα ή γύρνα στις ακρογιαλιές της Πλουτωνείου Νύχτας ούτ' ένα μαύρο σου φτερό δε θέλω δω ν' αφήσεις ενθύμηση της φράσης σου της ψεύτικης και πλάνας βγάλ' απ' τη δόλια μου καρδιά το ράμφος που 'χεις μπήξει και σύρε τη φανταστική μορφή σου στα σκοτάδια!" Και το Κοράκι απάντησε: "Ποτέ από δω και πια!".</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Και το Κοράκι ακίνητο στη προτομή όλο μένει, στης Αθηνάς τη προτομή απάνω από τη πόρτα και τ' αγριωπά τα μάτια του σα του Διαβόλου μοιάζουν όταν μονάχος σκέφτεται. Και το θαμπό λυχνάρι ρίχνει σκια στο πάτωμα σαν πέφτει στο Κοράκι. Και η ψυχή μου ανήμπορη δε θα μπορέσει πια να βγει απ' τον αμφίβολο τον κύκλο της Σκιάς που φαίνεται στο πάτωμα. Ποτέ από δω και πια!</div>
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" replaced="true" s13535987701439835520="true" src="http://www.youtube.com/embed/1KOQgN4JhIc" width="420"></iframe><br />
<div style="text-align: justify;">
<b>ΥΓ.1</b> Σαν σήμερα (7/10) το 1849 άφησε την τελευταία του πνοή ο Edgar Allan Poe. Κουβαλούσε μέσα του όλη την λάμψη του πραγματικού καλλιτέχνη, μα και τα σκοτάδια της (μεσαιωνικής) μήτρας του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Μερικές φορές ο συνδυασμός μπορεί να γίνει (μέχρι και) γοητευτικός.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>ΥΓ.2</b> Η μετάφραση του (πασίγνωστου) ποιήματος του Poe, "Το Κοράκι", ανήκει στον Κώστα Ουράνη.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>ΥΓ.3</b> Το τραγούδι που συμπληρώνει την ανάρτηση είναι του Αλκίνοου Ιωαννίδη, με τίτλο τ' όνομα του ποιητή, από τον δίσκο του "Ο Δρόμος, ο Χρόνος και ο Πόνος".</div>
</div>
ΠΟΛΕΜΩΝ Μ.http://www.blogger.com/profile/09675883267677049857noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1251875189335754400.post-36023969420362349672011-09-23T08:36:00.002+03:002015-03-08T19:58:58.894+02:00Πλατωνικός έρως: Διαλύεται ο "μύθος";<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrVte0sQe4kIN8MNl6F_BeVzyXLy0HyJbHv6p6hLrudFQfG3po5CMOjhWphYkzejBCnpeuyRPF10AGjM1qQLRqz48IAVTTlznI812uxG6WYmkYzNJSCF-2vxcHzAfY_gR1euS_lcQRXOo/s1600/%25CE%2595%25CE%25A1%25CE%25A9%25CE%25A4%25CE%2591%25CE%25A3.jpg" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}"><img alt="" border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrVte0sQe4kIN8MNl6F_BeVzyXLy0HyJbHv6p6hLrudFQfG3po5CMOjhWphYkzejBCnpeuyRPF10AGjM1qQLRqz48IAVTTlznI812uxG6WYmkYzNJSCF-2vxcHzAfY_gR1euS_lcQRXOo/s400/%25CE%2595%25CE%25A1%25CE%25A9%25CE%25A4%25CE%2591%25CE%25A3.jpg" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5655355507716022066" style="cursor: hand; cursor: pointer; display: block; height: 400px; margin: 0px auto 10px; text-align: center; width: 391px;" /></a><br />
<div style="text-align: justify;">
Το πως γνώρισε η Ευρώπη την Ελλάδα, πως την σπούδασε και πως την αφομοίωσε είναι ένα θέμα τεράστιο. Είχα ασχοληθεί σε παλαιότερο ηλιακό κύκλο της ζωής μου κι ίσως επιστρέψω εκεί κάποτε στο μέλλον. Το μονοσήμαντο και μονοδιάστατο του ευρωπαϊκού πολιτισμού, όσο κι αν φανερά ομοιάζει, είναι ξένο προς την ουσία του κλασικού ελληνικού κόσμου. Το ρομαντικό, το ακαθόριστο, το άπειρο, το φυγόκεντρο κόντρα στην καθαρότητα (των γραμμών), τα όρια, το σχήμα, το γάρμπος.</div>
<br />
<div style="text-align: center;">
«<i>Η τιμιότερές μου μέρες είν’ εκείνες</i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>που την αισθητική αναζήτησιν αφίνω,</i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>που εγκαταλείπω τον ωραίο και σκληρόν ελληνισμό,</i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>με την κυρίαρχη προσήλωσι</i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>σε τέλεια καμωμένα και φθαρτά άσπρα μέλη.</i>»</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Ο Καβάφης τα είπε όλα σε πέντε μόλις στίχους. Μα δεν κατέχουμε ακόμη τον τρόπο να διαβάσουμε σωστά τον Καβάφη. Ο Ευρωπαϊκός πολιτισμός όπως βγήκε λαβωμένος, με χιλιάδες ψυχικά και σωματικά τραύματα, απ' τα σκοτάδια του θεοκράτη μεσαίωνα σπούδασε τον ελληνισμό με μυωπικά γυαλιά. Ο αμφιβληστροειδής του δεν ήταν καθαρός. Είδε τον κορυφαίο πολιτισμό της ανθρωπότητας μέσα από τα μάτια των Ρωμαίων και (κυρίως) των χριστιανών.</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Αποτέλεσμα τούτου (για να μην κουράζω, καθώς δεν είναι αυτό το θέμα μου) είδε την άβυσσο και τρόμαξε. Απέρριψε όσα είχαν "υψηλό συντελεστή δυσκολίας" και κράτησε όσα (νόμιζε πως) μπορούσε να αξιοποιήσει. Με μία φράση, απέρριψε το "μη ον" και θεοποίησε το "ον". Κάτι που διαστρέβλωσε στην συνείδησή του την οπτική των Ελλήνων κι οδήγησε σε λανθασμένα συμπεράσματα και "μισερή" αισθητική. (Ο κανόνας της εξαίρεσης πάντα ισχύει.)</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Προς τι ο μακροσκελής πρόλογος των τριών παραγράφων; Ένα καινούριο βιβλίο του J.B. Kennedy με τίτλο "The Musical Structure of Plato's Dialogues" («Η μουσική δομή των πλατωνικών διαλόγων») καταρρίπτει την απίστευτη ηλιθιότητα του "Πλατωνικού έρωτα". Για την ακρίβεια, αυτό που πιστεύεται πως είναι ο Πλατωνικός έρωτας. Κάντε ένα τεστ. Βγείτε στον δρόμο και ρωτήστε στην τύχη τους περαστικούς τι είναι ο αποκαλούμενος Πλατωνικός έρως. Από όλους (σε ποσοστό άνω του 95%), ανεξαρτήτως μορφωτικού επιπέδου, θα λάβετε την ίδια απάντηση: "Είναι η ερωτική σχέση, χωρίς σεξ. Χωρίς σωματική επαφή".</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Αυτή η ανοησία επικρατεί στην ευρωπαϊκή διανόηση για αιώνες. Του "ιδεατού" έρωτα. Του αγνού, του άυλου. Η ιπποτική αγάπη, οι όπερες του Βάγκνερ, ο έρωτας που εξαγνίζει. Μα ο Πλάτωνας δεν υπήρξε ρομαντικός. Ο ρομαντισμός (όχι μόνο ως καλλιτεχνικό ρεύμα) είναι ξένος προς την ελληνική ιδιοσυγκρασία που πηγάζει από την λογική, τον ρεαλισμό και προσπαθεί να συνταχθεί με την φυσική τάξη. Η ολύμπια προσπάθεια ταύτισης του μικρόκοσμου, του μακρόκοσμου και του μεγάκοσμου.</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Εν ολίγοις ο Dr. Kennedy γράφει στο βιβλίο του πως ο πλατωνικός έρωτας, όπως τον ερμηνεύουμε σήμερα, δεν υπήρξε ποτέ και πως η πρόταση του μεγάλου φιλοσόφου ("Αϊνστάιν της ελληνικής Χρυσής Εποχής" τον αποκαλεί) δεν ήταν η αποχή απ' το σεξ αλλά η μέση οδός. «<i>Τα αποκωδικοποιημένα σύμβολα αποδεικνύουν ότι ο αρχαίος φιλόσοφος παρότρυνε τη "μέση οδό", δηλαδή την αποφυγή των άκρων, όπως η ακολασία και η αποχή. Για εκείνον, ηθική σήμαινε μετριοπάθεια</i>».</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Κάποτε αναρωτιόμουνα, σήμερα όχι. Γιατί, όπως είχε γράψει ο Νίτσε, σ' ένα βιβλίο διαβάζεις αυτά που ήδη ξέρεις! Τόσο στο "Συμπόσιο" με τον φιλοσοφικό μύθο της Διοτίμας, όσο κυρίως στον "Φαίδρο" ο Πλάτωνας, δια στόματος Σωκράτη, φανερώνει την πραγματική υφή του έρωτα σε τέτοιο βάθος και σε τέτοιο ύψος που οι απόπειρες των μεταγενέστερων δεν είναι παρά "παίδων αθύρματα". Πρακτική εφαρμογή του πραγματικού πλατωνικού έρωτα βρίσκει κανείς μόνο στην Δωρική Σπάρτη...</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
«<i>...Ωστόσο δεν είναι μικρό το έπαθλο που λαβαίνουν για την τέτοια σωματική τους δίαιτα. Γιατί ο νόμος ορίζει πως δεν είναι να πάνε στα σκοτάδια και στους δρόμους του Άδη εκείνοι που άρχισαν την ουράνια πορεία τους. Αλλά να είναι ευδαίμονες και να διάγουν ζωή φωτεινή. Έτσι θα περπατούν ο ένας δίπλα στον άλλο, έως ότου έρθει ο καιρός να γίνουν φτερωτοί. Εξαιτίας που αγαπήθηκαν πολύ.</i>»</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<b>ΥΓ.1</b> Η τελευταία παράγραφος είναι απόσπασμα από τον "Φαίδρο" (253d-256e).</div>
<div style="text-align: justify;">
<b>ΥΓ.2</b> Η φράση κλειδί στην ερμηνεία του πλατωνικού έρωτα είναι το "σπανία δε". Φράση σήμα κατατεθέν στην φιλοσοφία του Πλάτωνα και στην ποίηση του Καβάφη.</div>
<div style="text-align: justify;">
<b>ΥΓ.3</b> Τα δύο άλογα (η ακολασία και η αυτοσυγκράτηση) και ο ηνίοχος είναι μια συγκλονιστική εφαρμογή της θεωρίας της απροσδιοριστίας του Βέρνερ Χάιζενμπεργκ πολλούς αιώνες πριν αυτή διατυπωθεί.</div>
</div>
ΠΟΛΕΜΩΝ Μ.http://www.blogger.com/profile/09675883267677049857noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1251875189335754400.post-15899797955545649672010-07-13T23:22:00.001+03:002015-03-08T19:59:47.037+02:00Αρσενικές μητέρες<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidzPIc6YMxbBe8joWB6y2_XCDytC6H6cLfNXIjdcxvInShVII9YNpk_1ab0B4NFahRthQ-lYROpk2IRBnUoYF3lo61ply2993NXdF8rIaOu5_L5NAYu8lvP8fmQBPxR5q-OxT41InswfQ/s1600/pregnant_woman.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 0em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidzPIc6YMxbBe8joWB6y2_XCDytC6H6cLfNXIjdcxvInShVII9YNpk_1ab0B4NFahRthQ-lYROpk2IRBnUoYF3lo61ply2993NXdF8rIaOu5_L5NAYu8lvP8fmQBPxR5q-OxT41InswfQ/s1600/pregnant_woman.jpg" /></a></div>
Εμείς οι στοχαστές είμαστε αρσενικές μητέρες. Με τη γονιμοποιό δύναμη του έρωτα και της ερώτησης συλλαμβάνουμε την ιδέα, την κυοφορούμε και την γράφουμε όταν έρθει η ώρα να βγει από μέσα μας.<br />
<br />
Γι' αυτό και μόνο γράφουμε. Φυσική αναγκαιότητα. Δεν μπορούμε να την κρατήσουμε άλλο μέσα μας.<br />
<br />
Στην πνευματική κύηση οφείλονται κι οι όποιες παραξενιές μας, οι απότομες συναισθηματικές μεταπτώσεις, οι έντονες (και φαινομενικά παράλογες) επιθυμίες, η πλήρη - κατά διαστήματα - αδιαφορία.<br />
<br />
Όχι όμως και η θλίψη. Αυτή οφείλεται στ' ότι φέρνουμε στον κόσμο τα παιδιά-ιδέες παρότι γνωρίζουμε πως <span style="font-family: georgia; font-style: italic;">άριστον γαρ πάσι και πάσαις το μη γενέσθαι</span><span style="font-family: georgia;">.</span></div>
</div>
ΠΟΛΕΜΩΝ Μ.http://www.blogger.com/profile/09675883267677049857noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1251875189335754400.post-59930971180342886552010-07-04T13:49:00.000+03:002015-03-08T20:00:12.742+02:00Έκτορας και Ανδρομάχη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
«Μή μοῦ βαριοπικραίνεσαι, γυναίκα, καί κανένας,<br />
ἄν δέν τό γράφει ἡ μοίρα μου, στόν Ἅδη δέ μέ στέλνει.<br />
Εἰδέ ἀπ' τό ριζικό κανείς δέ θά σωθεῖ ποτές του,<br />
θές ἀντριωμένος θές δειλός, μιᾶς πού βρεθεῖ στόν κόσμο.»</div>
<div style="text-align: right;">
(ΙΛΙΑΔΑ, Ζ, 486-489)</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Σύμφωνα με τον Λατίνο ποιητή <span style="font-style: italic;">Μάρκο Βαλέριο Μαρτιάλη</span> (40 π.Χ.-104 π.Χ.) ο Έκτορας και η Ανδρομάχη ήταν το τέλειο ερωτικό ζευγάρι της αρχαιότητας καθώς περιλάμβανε στο ακέραιο την ποσότητα και την ποιότητα, σε τιμές απόλυτες κι ακραίες. Την νιότη, την ομορφιά, την δράση, την απειλή, την καθαρότητα, τον θάνατο. (βλ. <span style="font-style: italic;">Λιαντίνης</span>, ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ)</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibkHeEGrIABDMdGiQl34KU1TWoGC-hzKss-BmGJ6UVw7pF7BssLIiEMmCeAoz0ktRamhz3IyNhiaPo4SaEVX6YzhrrisRiThIoHMAK6en2Xr63_8Frr_KDOd_-eR4wNhaVjYvKgGPK3lw/s1600/David-Andromache+Mourning+Over+Body+of+Hector.jpg" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}"><img alt="" border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibkHeEGrIABDMdGiQl34KU1TWoGC-hzKss-BmGJ6UVw7pF7BssLIiEMmCeAoz0ktRamhz3IyNhiaPo4SaEVX6YzhrrisRiThIoHMAK6en2Xr63_8Frr_KDOd_-eR4wNhaVjYvKgGPK3lw/s400/David-Andromache+Mourning+Over+Body+of+Hector.jpg" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5490000562684240322" style="cursor: pointer; display: block; height: 400px; margin: 0px auto 10px; text-align: center; width: 261px;" /></a>Ο τρόπος, δε, που παράστησε το ερωτικό σμίξιμο του Έκτορα και της Ανδρομάχης έδωκε στο λεξικό του έρωτα μία νέα ορολογία: την αποκαλούμενη "ιππαστί στάση". Μία επινόηση της συζύγου για την ξεκούραση του πολεμιστή από την καθημερινή καταπόνηση στα πεδία των μαχών:</div>
<br />
<div style="text-align: center;">
Masturbabantur post ostia frygii servi,<br />
Hectoreo quotiens sederat uxor equo.<br />
<br />
Λαγνοβοούν πίσω απ' την πόρτα οι φρυγικοί υπηρέτες<br />
τις νύχτες που η σύνευνη ιππεύει το εκτόρειο άλογο.</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Ιδού η μουσική προσέγγιση του <span style="font-style: italic;">Μάνου Χατζιδάκι</span> για το "τελειότερο ερωτικό ζευγάρι του αρχαίου κόσμου" σε στίχους <span style="font-style: italic;">Ιάκωβου Καμπανέλλη</span> και φωνή <span style="font-style: italic;">Καίτης Χωματά</span>:</div>
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="//www.youtube.com/embed/m5IARpGab3M?rel=0" width="420"></iframe><br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-weight: bold;">ΥΓ.1</span> Το αυθεντικό απόσπασμα της Ιλιάδας:</div>
<br />
<div style="text-align: center;">
δαιμονίη μή μοί τι λίην ἀκαχίζεο θυμῷ:<br />
οὐ γάρ τίς μ᾽ ὑπὲρ αἶσαν ἀνὴρ Ἄϊδι προϊάψει:<br />
μοῖραν δ᾽ οὔ τινά φημι πεφυγμένον ἔμμεναι ἀνδρῶν,<br />
οὐ κακὸν οὐδὲ μὲν ἐσθλόν, ἐπὴν τὰ πρῶτα γένηται.</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-weight: bold;">ΥΓ.2</span> Ο πίνακας που συνοδεύει το κείμενο είναι του <span style="font-style: italic;">Jacques-Louis David</span> και απεικονίζει την Ανδρομάχη να θρηνεί πλάι από το πτώμα του νεκρού άνδρα της.</div>
</div>
ΠΟΛΕΜΩΝ Μ.http://www.blogger.com/profile/09675883267677049857noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1251875189335754400.post-6567390596743197782010-06-28T23:19:00.000+03:002015-03-08T20:00:29.809+02:00Εκλεκτικισμός<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgt0lCaxoOlUhUpMzqQjkPm19W4CkJ84PIk9OFDDSgQN-hoUmtV4HeUqoj1Ofz1R8wZs7ZjP1h9JAM9wolJ1hqIM4JT0BJ9bVSNw2BwrFl9To6K6wPAQEmvLYQsdvHvzzQGhqkvB6e-XDI/s1600/eklektikismos.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgt0lCaxoOlUhUpMzqQjkPm19W4CkJ84PIk9OFDDSgQN-hoUmtV4HeUqoj1Ofz1R8wZs7ZjP1h9JAM9wolJ1hqIM4JT0BJ9bVSNw2BwrFl9To6K6wPAQEmvLYQsdvHvzzQGhqkvB6e-XDI/s320/eklektikismos.png" height="44" width="320" /></a></div>
"<span style="font-style: italic;">...Και κάτι παρά πέρα. Πρόσφατα, σχετικά, παρουσιάστηκε από τον Ποτάμωνα του Αλεξανδρέα, μία νέα αίρεση, ο εκλεκτικισμός παίρνει από τις διάφορες αιρέσεις ότι θεωρεί καλό, σύμφωνα με τα όσα λέει στις ΣΤΟΙΧΕΙΩΣΕΙΣ του ο ίδιος ο Ποτάμωνας.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
<span style="font-style: italic;">Και ως κριτήρια για την εκλογή των στοιχείων αυτών είναι από τη μία η κρίση, δηλαδή το ηγεμονικό, και από την άλλη το όργανο που χρησιμοποιεί, όπως η συγκεκριμένη και σίγουρη φαντασία. Δέχεται ως αρχή όλων την ύλη, αυτό που ενεργεί (το ποιητικό αίτιο), την ποιότητα και τον τόπο.</span><br />
<br />
<span style="font-style: italic;">Γιατί από το τί και από ποιόν είναι φτιαγμένο, μαζί με την ποιότητα και τον τόπο είναι αρχές. Το τέλος στο οποίο καταλήγουν όλα, λέει, είναι η ζωή, που είναι τέλεια από κάθε αρετή, αλλά που δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς το φυσικό σώμα και τα εκτός από αυτό.</span>"</div>
<div style="font-weight: bold; text-align: right;">
ΔΙΟΓΕΝΗΣ ΛΑΕΡΤΙΟΣ</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Ο Ποτάμωνας από την Αλεξάνδρεια είναι ο θεμελιωτής της σχολής του Εκλεκτικισμού. Έζησε στα χρόνια που ο Αύγουστος ήταν αυτοκράτορας (31 π.α.χ.χ.-14 μ.α.χ.χ.). Η σχολή του δεν άσκησε μεγάλη επιρροή, οι ΣΤΟΙΧΕΙΩΣΕΙΣ του δεν διασώθηκαν και τα λίγα γνωστά γι' αυτό το φιλοσοφικό ρεύμα προέρχονται από τον Διογένη Λαέρτιο και το έργο του ΒΙΟΙ ΚΑΙ ΓΝΩΜΑΙ ΤΩΝ ΕΝ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΕΥΔΟΚΙΜΗΣΑΝΤΩΝ.<br />
<br />
Αυτά τα ολίγα ως προς τον τίτλο του ιστολογίου και το Α της κυκλικής πορείας του ΕΚΛΕΚΤΙΚΙΣΜΟΥ. Εκεί επιστρέφω. Από 'κει ξεκινώ. Απαραίτητη διευκρίνηση γιατί η έννοια στη διαδρομή του χρόνου πήρε δεκάδες μορφές και σημασίες κι έφτασε να ταυτίζεται με τον συγκρητισμό. Δηλαδή με την μόνη ασφαλή μέθοδο για να μην δεις ποτέ την αληθινή ουσία των πραγμάτων.<br />
<br />
Με τούτο δεν εννοώ πως θα συνεχίσω το έργο του Ποτάμωνα. Εννοώ πως θα επιχειρήσω να βουτήξω στα καθάρια νερά της Ελληνικής γραμματείας απαλλαγμένος, όσο μπορώ, από τη στρεβλή εικόνα που δημιούργησαν τα μυωπικά γυαλιά του Ρωμαϊκού κόσμου, η μνησικακία του χριστιανικού θεοκράτη μεσαίωνα και η μονοδιάστατη / μονολιθική οπτική του δυτικού πολιτισμού (που βασίστηκε στην μηχανιστική αντίληψη των πραγμάτων).<br />
<br />
Επικαλούμαι τις εννέα κόρες του Δία και της Μνημοσύνης, τον Μουσηγέτη Απόλλωνα, την Αθηνά και την Αφροδίτη να βοηθήσουν στο έργο μου. <span style="font-style: italic;">Μετ’ αγνοίας των οικείων κακών...</span></div>
</div>
ΠΟΛΕΜΩΝ Μ.http://www.blogger.com/profile/09675883267677049857noreply@blogger.com