Και ως κριτήρια για την εκλογή των στοιχείων αυτών είναι από τη μία η κρίση, δηλαδή το ηγεμονικό, και από την άλλη το όργανο που χρησιμοποιεί, όπως η συγκεκριμένη και σίγουρη φαντασία. Δέχεται ως αρχή όλων την ύλη, αυτό που ενεργεί (το ποιητικό αίτιο), την ποιότητα και τον τόπο.
Γιατί από το τί και από ποιόν είναι φτιαγμένο, μαζί με την ποιότητα και τον τόπο είναι αρχές. Το τέλος στο οποίο καταλήγουν όλα, λέει, είναι η ζωή, που είναι τέλεια από κάθε αρετή, αλλά που δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς το φυσικό σώμα και τα εκτός από αυτό."
ΔΙΟΓΕΝΗΣ ΛΑΕΡΤΙΟΣ
Ο Ποτάμωνας από την Αλεξάνδρεια είναι ο θεμελιωτής της σχολής του Εκλεκτικισμού. Έζησε στα χρόνια που ο Αύγουστος ήταν αυτοκράτορας (31 π.α.χ.χ.-14 μ.α.χ.χ.). Η σχολή του δεν άσκησε μεγάλη επιρροή, οι ΣΤΟΙΧΕΙΩΣΕΙΣ του δεν διασώθηκαν και τα λίγα γνωστά γι' αυτό το φιλοσοφικό ρεύμα προέρχονται από τον Διογένη Λαέρτιο και το έργο του ΒΙΟΙ ΚΑΙ ΓΝΩΜΑΙ ΤΩΝ ΕΝ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΕΥΔΟΚΙΜΗΣΑΝΤΩΝ.
Αυτά τα ολίγα ως προς τον τίτλο του ιστολογίου και το Α της κυκλικής πορείας του ΕΚΛΕΚΤΙΚΙΣΜΟΥ. Εκεί επιστρέφω. Από 'κει ξεκινώ. Απαραίτητη διευκρίνηση γιατί η έννοια στη διαδρομή του χρόνου πήρε δεκάδες μορφές και σημασίες κι έφτασε να ταυτίζεται με τον συγκρητισμό. Δηλαδή με την μόνη ασφαλή μέθοδο για να μην δεις ποτέ την αληθινή ουσία των πραγμάτων.
Με τούτο δεν εννοώ πως θα συνεχίσω το έργο του Ποτάμωνα. Εννοώ πως θα επιχειρήσω να βουτήξω στα καθάρια νερά της Ελληνικής γραμματείας απαλλαγμένος, όσο μπορώ, από τη στρεβλή εικόνα που δημιούργησαν τα μυωπικά γυαλιά του Ρωμαϊκού κόσμου, η μνησικακία του χριστιανικού θεοκράτη μεσαίωνα και η μονοδιάστατη / μονολιθική οπτική του δυτικού πολιτισμού (που βασίστηκε στην μηχανιστική αντίληψη των πραγμάτων).
Επικαλούμαι τις εννέα κόρες του Δία και της Μνημοσύνης, τον Μουσηγέτη Απόλλωνα, την Αθηνά και την Αφροδίτη να βοηθήσουν στο έργο μου. Μετ’ αγνοίας των οικείων κακών...
Αυτά τα ολίγα ως προς τον τίτλο του ιστολογίου και το Α της κυκλικής πορείας του ΕΚΛΕΚΤΙΚΙΣΜΟΥ. Εκεί επιστρέφω. Από 'κει ξεκινώ. Απαραίτητη διευκρίνηση γιατί η έννοια στη διαδρομή του χρόνου πήρε δεκάδες μορφές και σημασίες κι έφτασε να ταυτίζεται με τον συγκρητισμό. Δηλαδή με την μόνη ασφαλή μέθοδο για να μην δεις ποτέ την αληθινή ουσία των πραγμάτων.
Με τούτο δεν εννοώ πως θα συνεχίσω το έργο του Ποτάμωνα. Εννοώ πως θα επιχειρήσω να βουτήξω στα καθάρια νερά της Ελληνικής γραμματείας απαλλαγμένος, όσο μπορώ, από τη στρεβλή εικόνα που δημιούργησαν τα μυωπικά γυαλιά του Ρωμαϊκού κόσμου, η μνησικακία του χριστιανικού θεοκράτη μεσαίωνα και η μονοδιάστατη / μονολιθική οπτική του δυτικού πολιτισμού (που βασίστηκε στην μηχανιστική αντίληψη των πραγμάτων).
Επικαλούμαι τις εννέα κόρες του Δία και της Μνημοσύνης, τον Μουσηγέτη Απόλλωνα, την Αθηνά και την Αφροδίτη να βοηθήσουν στο έργο μου. Μετ’ αγνοίας των οικείων κακών...
