«Μή μοῦ βαριοπικραίνεσαι, γυναίκα, καί κανένας,
ἄν δέν τό γράφει ἡ μοίρα μου, στόν Ἅδη δέ μέ στέλνει.
Εἰδέ ἀπ' τό ριζικό κανείς δέ θά σωθεῖ ποτές του,
θές ἀντριωμένος θές δειλός, μιᾶς πού βρεθεῖ στόν κόσμο.»
ἄν δέν τό γράφει ἡ μοίρα μου, στόν Ἅδη δέ μέ στέλνει.
Εἰδέ ἀπ' τό ριζικό κανείς δέ θά σωθεῖ ποτές του,
θές ἀντριωμένος θές δειλός, μιᾶς πού βρεθεῖ στόν κόσμο.»
(ΙΛΙΑΔΑ, Ζ, 486-489)
Σύμφωνα με τον Λατίνο ποιητή Μάρκο Βαλέριο Μαρτιάλη (40 π.Χ.-104 π.Χ.) ο Έκτορας και η Ανδρομάχη ήταν το τέλειο ερωτικό ζευγάρι της αρχαιότητας καθώς περιλάμβανε στο ακέραιο την ποσότητα και την ποιότητα, σε τιμές απόλυτες κι ακραίες. Την νιότη, την ομορφιά, την δράση, την απειλή, την καθαρότητα, τον θάνατο. (βλ. Λιαντίνης, ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ)
Ο τρόπος, δε, που παράστησε το ερωτικό σμίξιμο του Έκτορα και της Ανδρομάχης έδωκε στο λεξικό του έρωτα μία νέα ορολογία: την αποκαλούμενη "ιππαστί στάση". Μία επινόηση της συζύγου για την ξεκούραση του πολεμιστή από την καθημερινή καταπόνηση στα πεδία των μαχών:
Masturbabantur post ostia frygii servi,
Hectoreo quotiens sederat uxor equo.
Λαγνοβοούν πίσω απ' την πόρτα οι φρυγικοί υπηρέτες
τις νύχτες που η σύνευνη ιππεύει το εκτόρειο άλογο.
Hectoreo quotiens sederat uxor equo.
Λαγνοβοούν πίσω απ' την πόρτα οι φρυγικοί υπηρέτες
τις νύχτες που η σύνευνη ιππεύει το εκτόρειο άλογο.
Ιδού η μουσική προσέγγιση του Μάνου Χατζιδάκι για το "τελειότερο ερωτικό ζευγάρι του αρχαίου κόσμου" σε στίχους Ιάκωβου Καμπανέλλη και φωνή Καίτης Χωματά:
ΥΓ.1 Το αυθεντικό απόσπασμα της Ιλιάδας:
δαιμονίη μή μοί τι λίην ἀκαχίζεο θυμῷ:
οὐ γάρ τίς μ᾽ ὑπὲρ αἶσαν ἀνὴρ Ἄϊδι προϊάψει:
μοῖραν δ᾽ οὔ τινά φημι πεφυγμένον ἔμμεναι ἀνδρῶν,
οὐ κακὸν οὐδὲ μὲν ἐσθλόν, ἐπὴν τὰ πρῶτα γένηται.
οὐ γάρ τίς μ᾽ ὑπὲρ αἶσαν ἀνὴρ Ἄϊδι προϊάψει:
μοῖραν δ᾽ οὔ τινά φημι πεφυγμένον ἔμμεναι ἀνδρῶν,
οὐ κακὸν οὐδὲ μὲν ἐσθλόν, ἐπὴν τὰ πρῶτα γένηται.
ΥΓ.2 Ο πίνακας που συνοδεύει το κείμενο είναι του Jacques-Louis David και απεικονίζει την Ανδρομάχη να θρηνεί πλάι από το πτώμα του νεκρού άνδρα της.
