Εμείς οι στοχαστές είμαστε αρσενικές μητέρες. Με τη γονιμοποιό δύναμη του έρωτα και της ερώτησης συλλαμβάνουμε την ιδέα, την κυοφορούμε και την γράφουμε όταν έρθει η ώρα να βγει από μέσα μας.
Γι' αυτό και μόνο γράφουμε. Φυσική αναγκαιότητα. Δεν μπορούμε να την κρατήσουμε άλλο μέσα μας.
Στην πνευματική κύηση οφείλονται κι οι όποιες παραξενιές μας, οι απότομες συναισθηματικές μεταπτώσεις, οι έντονες (και φαινομενικά παράλογες) επιθυμίες, η πλήρη - κατά διαστήματα - αδιαφορία.
Όχι όμως και η θλίψη. Αυτή οφείλεται στ' ότι φέρνουμε στον κόσμο τα παιδιά-ιδέες παρότι γνωρίζουμε πως άριστον γαρ πάσι και πάσαις το μη γενέσθαι.
Γι' αυτό και μόνο γράφουμε. Φυσική αναγκαιότητα. Δεν μπορούμε να την κρατήσουμε άλλο μέσα μας.
Στην πνευματική κύηση οφείλονται κι οι όποιες παραξενιές μας, οι απότομες συναισθηματικές μεταπτώσεις, οι έντονες (και φαινομενικά παράλογες) επιθυμίες, η πλήρη - κατά διαστήματα - αδιαφορία.
Όχι όμως και η θλίψη. Αυτή οφείλεται στ' ότι φέρνουμε στον κόσμο τα παιδιά-ιδέες παρότι γνωρίζουμε πως άριστον γαρ πάσι και πάσαις το μη γενέσθαι.